İki Kelimelik Dünyam

Herkesten çok uzaktayım sanki yine, 

Çok mu zekiyim, belki evet, belki de hayır, 

Farklı olmak zeki olmak mi, hayır,

Belki de, çok daha zeki o algılayamadığım yada algılamak istemediğim insanlar,

Bu dünyada, sorumlu olduğum kişiler olmasa, 

Kimin ne düşündüğünü de çok önemli değil içimde…..

Farklı olmak, sadece en zor olanı yaşamak,

Her gün, her gece ve her saniye, 

Yani, sürekli bir şeyleri düşünüp, sorgulamak…. 

Sadece, farklı hissediyorum. Hepsi bu….. 

Sadece, farklı dokunuyorum hepsi bu….

Belki de sadece öyle olduğunu düşünüyorum,

Ve farklıyım diyeni değil, bunu içinde yaşanı bekliyorum.

Ve sadece, beklentisiz, bir içten cümleye, koskoca bir dünya yüklüyorum, evet benim gibi diyorum ve sonunda üzülüyorum, hepsi bu……..

Yaşadığım dünyayla, kendi dünyam arasında köprü kurmaya çalışıyorum. 

Sanki hep iki farklı dünya da yaşıyorum, 

Biri pek de keyif almadığım, bu yüzden, belki içten bir şeyler hissedebilirim diye

başkalarının dünyalarını gezmek istediğim, 

Her şeyi duyduğum, gördüğüm ama aslında çoğu zaman bakmak, görmek ve duymak istemediğim bir dünya.

Diğeri aslında kusurları görmediğim, söylenenlerin içinde aslında söylenmeyen birçok şey olduğunu hissetsem de, gerçek anlamıyla duymak istemediğim ama bir o kadar da, ruhumla, kalbimle, benliğimle yaşadığım yada yaşamak istediğim bir dünya….. benim dünyam……

içten kelimeler

kalbiyle bakan gözler

sevgi dolu sözler

dünyevi çıkarları gözetmeden, 

beklentisiz bir dünya…… 

Artık, sevgiyi, acıyı, aşkı, güveni ve dostluğu, sadece sonuna kadar yaşabileceğim yada yaşatabileceklerimi istiyorum dünyamda. 

Anlatamadım kendimi………..

Gün geldi saçmaladım, 

Gün geldi sinirlendim, 

Gün geldi hiç konuşmadım.

Ama hep bendim

Hiç benden kopmadım…..

Ben olduğunu söyleyenler….

Anlam yüklediğim insanlar, onlarla birkaç saati paylaşmanın benim için çoğu şeye değeceğini düşündüğüm yada çoğu şeye tercih edeceğim, o kalbimin en güzel yerine koyduğum insanlar, 

Saysam belki de, on parmağımın onunu doldurmayan o insanlar. Acaba gerçekten kaçı anladı beni…………..

Sanırım belki de sadece birkaçı,

Belki de hiç….

Ama insanım ya, hep bir belki var içimde,

İyisinde de, kötüsünde de….

İyisinde, daha fazla acı çekip, zarar görmemek için,

Belki de yorulduğum ve artık sabrım kalmadığı için,

Kötüsünde de, umudumun bitmemesi için……..

Çocukluğumu özlüyorum bazen, o kalbimin çok daha sık attığı, çok daha fazla sevebildiğim ve sorgusuz, şüphesiz, sonunu düşünmeden yaptığım her şeyi, her saniyeyi

Gözlerinde, sözlerinde, kalbinde, sevgi ve aşk, dokunuşunda, teninde, ruhunda huzur olan, bulduğunu düşündüğü her zaman, bunları hiç düşünmeden vermek isteyen, belki de bunu bulduğunda dünyayı hiçe sayacak ama bulamadığında da her defasında acı çeken, bu acıyla, sevgisini ve aşkını, gözlerine ve kalbine hapseden, ama asla yılmayan, bu güçlü kadını çok ama çok sevmeme rağmen…..

Anlam yüklediğim,

Beni çok sevdiğini söyleyen, kalbimin en güzel yerine koyduğum, her dostu

Gerçek olduğunu düşündüğüm ama olmadığını gördüğüm, her sözü

Sevgiyle baktığını düşündüğüm, sonunda sevgisizlik gördüğüm, her gözü

Benim için attığını bildiğim halde, sevemediğim, her kalbi 

Ve deli gibi hissettiğimi düşünüp, her seferinde daha fazlasını yaşayabildiğim, her aşkı 

Düşündüm yine, hepsini………her sn yi , her anı , her günü ve her seneyi düşündüm yine…..

Ve tüm cümlelerim BİTTİ bu saniye ……

Ama belki sabaha, belki de yarına kim bilir,

Belki bir olacağım, belki yine sadece ben kalacağım,

Yine sadece BELKİ…………

Yine o yorgun kadınla, yorulmak bilmeyen o küçük kızın kavgasındaki, 2 kelime

BİTTİ ve BELKİ

HAYAT İNİŞ VE ÇIKIŞLARIYLA GÜZEL.......