Yalnız Değilsin

Kendimle o kadar çok meselem var ki... Bir cevaba koşarken binbir soruya düşmek, bir kapı açmaya çalışırken binbir kilitle karşılaşmak...

Nihayete vardığını sandığı her an yeni bir başlangıç açılır insana. Başından beri kaçtığı "kendisidir". Bakmaktan korktuğu aynadır insan, gözünü kaçırınca yok olacak sanar... Peki nasıl iyileşir bunca yara? İçeride bir yara olduğunu görüp, kabul ederek... Kabul edip saygı duyarak; varlığına, kendine, yarasına... Aynaya bakıp "Buradayım!" diyerek. Ne zaman göreceğiz kendimizi, ne zaman kabul edeceğiz varlığımızı? Halının altına itelediğimiz sancılar ayaklarımıza batmaya başladığında mı?

Sakin ol ve soluklan.

Henüz adım attığın bu yol bir son değil başlangıç. Karşında dizili basamaklar bir yük değil tekâmül.

Bu bir sınav değil, sadece deneyim...

Kabul et ve yaşa!

Yalnız değilsin...